زمین 1000متری پروژۀ ویلای آنا و سعید که در شهریور1391 به ما پیشنهاد شد در شهرک زیتون در10 کیلومتری شهر تاریخی اصفهان در ایران میباشد. شهرک زیتون، مجموعۀ مسکونی- ویلایی کوچکی است که پلاکهای آن عمدتاً متعلق به پزشکان است و بافت ویلایی بسیار پرتراکمی دارد. در این پروژه سعی کردیم تا با طراحی فضاهای باز - به عنوان بستر اصلی شکل گیری رفتارهای جمعی - ، جاری کردن آن در ترازهای مختلف و سپس تعریف دسترسی ها و فضاهای ارتباطی به مانند حلقه های اتصالی و فضاهای بازی پویا ، بنا را به مانند درختی درآوریم که می توان از ان بالا رفت . از این طریق به جای تک فضاهای مستقل ، شبکه ای در هم تنیده از فضاهای باز ; گودال باغچه ،حیاط مرکزی ومهتابی ، با قابلیت اتفاق رفتارهای متنوع فردی و جمعی شکل می گیرد و فضای بیرون نیز در ارتباطی زنده با درون به صورت سه بعدی مورد استفاده قرار می گیرند.
احجام پر پروژه با شکل گیری در اطراف فضاهای باز ،آنها را در برمی گیرند و ضمن ایجاد درونگرایی و محرمیت ، ارتباط فضاهای بسته ، بازو نیم باز را به حداکثر می رسانند. فضاهای بسته پروژه همگی رو به خالی میانی کرده ، از خلال آن با بیرون ارتباط بر قرار می نمایند و اینگونه الگوی فضاهای آشنای معماری ایرانی (حیاط مرکزی، مهتابی و گودال باغچه) را زنده می کنند.
زیر بنای تقریبی این پروژه 420 مترمربع در سه طبقه می باشد، سازه اسکلت فلزی و سقف کامپوزیت، گرمایش رادیاتور و پکیج وسرمایش کولر آبی است .این پروژه در شهریور 93 به اتمام رسید.
سعید و همسرش آنا در زمین 1000 متری خود ویلایی می خواستند که فامیل بزرگشان را آخر هفته ها دور هم جمع کنند، آنها در فکر سالن بزرگی بودند که همه فامیل را در خود جای دهد ومانند خیلی از همسایه ها به خاطر فاصله کم از ویلاهای مجاور و سر وصدا و دید خیابان خیلی روی فضاهای باز حساب نمی کردند.
تابستان امسال اما همه فامیل هرآخرهفته ، به اینجا می آیند، گروهی بازی میکنند، عده ای تنی به آب می زنند، بعضی در گوشه و کنار خلوت می کنند و..... همه زیر آسمان در جمع بزرگی به نام خانواده دورهم جمعند.

توجه به بافت بسيارمتراكم سايت از يكسو وفرهنگ ،اعتقادات و استايل زندگي مردم اصفهان از سويي ديگرونتيجتا ايجاد پروتوتايپ جديدي براي حل موضوع پارادوكس گونه ويلاي درونگرا از ويژگي هاي اصلي پروژه مي باشند.
علاوه بر اين وجود شبكه اي در هم تنيده از فضاهاي باز و نيمه باز محرم به عنوان عنصر هويت بخش خانه- همچنان كه در معماري اصيل مناطق مركزي ايران مرسوم بوده است- و شكلگيري مسكني با روحيه فضاهاي آشناي گذشته و زبان معماري امروز از ديگر نكات قابل توجه مي باشد.
كنترل شرايط اقليمي كويري در عين ايجاد فضاهايي شفاف نيز يكي ديگر از چالش هاي پروژه حاضر مي باشد.