با تخریب و جایگزینی خانه های کم ارتفاع با مجموعه های مرتفع مسکونی ، مقطع معابر در شهرهای بزرگ روز به روز تغییر میکند و کیفیت دید عابر پیاده ، خط آسمان و فضای شهری را کاهش میدهد.
حیاط 40 درصدی در پروژه های "پرکننده"(infill) تعریف دقیقی ندارند و به خصوص در پلاکهای جنوبی یا "در به ساخت" تکه ای جدا افتاده است که با معبر و با فضاهای داخلی بی ارتباط است.
در پروژه صرافها تجمیع فضاهای مشاع و خدمات عمومی یک مجتمع مسکونی و اتصال آن به بدنه شمالی ساختمان ، فضایی بسته – باز میسازد که نه تنها مقطع کوچه را عریض میکند ، بلکه با تعریف خندقی سبز داستان ورود را باز تعریف میکند.
این پروژه نقدی است بر "بر زمین نشستن" معماری در پروژه های پرکننده شهری.